Marathi kavita kusumagraj

Kusumagraj Kavita are heart touching marathi kavita | poems kusumagraj. This marathi poems are best lines to explain in form of marathi kavita. kusumagraj kavita taken as marathi status on life 

Kusumagraj – Vishnu Vaman Shirwadkar (विष्णू वामन शिरवाडकर): (Born: 27 February 1912, Died: 10 March 1999) The famous Marathi poet in Indian literature. His play ‘Natsamrat’ has major role in Marathi literature. He was born in Pune, Maharashtra.

kusumagraj famous marathi kavita | poems are kana, shanpan, prem and many more 

शहाणपण

इथे वाटतं प्रत्येकाला

आपणच फक्त शहाणे

झाल्या जरी हातून चुका

तरी करतात बहाणे

वाईट नसतं कोणालाही

मनापासून चाहणे

मात्र वाईट असतं कोणालाही

पाण्यामध्ये पहाणे

जरूरी असतं प्रत्यकाने

वकुब ओळखून राहाणे

नशिबी येतं नाहीतर

प्रवाह पतित वहाणे

__कुसुमाग्रज

Marathi kavita kusumagraj ...

तो क्षण निघून गेला अन मी पाहतच राहीलो…….

एकदा एका डोळे मध्यल्या अश्रुने दुस-याला विचारले……

‘ए का रे आपण असे

ना रंग, ना रूप,

नेहमीच मात्र चिडीचुप,

आनंद झाला तरी डोळ्यातुन बाहेर,

दु:खाच्या प्रसंगीही दुराव्याचा अहेर,

कोणीच कसे थांबवत नाही आपल्याला,

किनारा ही साधा नाही या पापण्याला…………

दुस-यालाही जरा मग प्रश्न पडला,

खुप विचार करून मग तो बोलला,

रंग-रूप नसला तरीही,

चिडीचुप असलो जरीही,

आधार ठेवतो भावनांचा,

आदर राखतो वचनांचा,

सान्त्वनांचे बोल आपणच ,

अंतरीही खोल आपणच ,

सुखात आपले येणे व्यक्तिपरत्वे,

दु:खाच्या प्रसंगी आपलेच मात्र महत्व,

आपल्याला कोणी नाही थांबवु शकत,

बंधनात नाही कोणी बांधु शकत,

उद्रेक आपल्या मनातील वेदनांचा,

नाजुक धागा वचनातील बंधनांचा,

भावबंध ह्र्दयातील स्पंदनांचा,

स्वरबद्ध झंकार तनातील स्पंदनांचा ,

म्हणुनच,

आपले बाहेर पड़णे भाग आहे,

आपल्यामुळेच आज हे जग उभे आहे.

अशीच आपली ही कहाणी………

ऐकून अश्रुंची ही वाणी

अश्रुच्याच डोळ्यांत हळुच आले पाणी……..

__कुसुमाग्रज

Kana kusumagraj kavita

ओळखलत का सर् मला पावसात आला कोणी

कपडे होते कर्दमलेले केसावरति पाणी

क्षणभर बसला नंतर हसला बोलला वरती पाहुन

गंगामाई पाहुणि आलि गेली घरटयात राहुन

माहेरवाशिण पोरिसारखी चार भिंतित नाचली

मोकळ्या हाती जाईल कशी बायको माञ वाचली

भिंत खचली चूल वीझली होते नव्हते नेले

प्रसाद म्हणुन पापण्यांमधे पाणी माञ ठेवले

कारभारणीला घेऊण संगे सर आता लढतो आहे

पडकी भिंत बान्धतो आहे चिखल गाळ काढतो आहे

खिशाकडे हात जाताच हसत हसत उठला

पैसे नको सर जरा एकटेपणा वाटला

मोडून पडला संसार तरि मोडला नाहि कणा

पाठीवरती हात ठेउन नुसते लढ म्हणा.

_कुसुमाग्रज

Marathi prem kavita

प्रेम

पुरे झाले चंद्रसूर्य

पुऱ्या झाल्या तारा

पुरे झाले नदीनाले

पुरे झाला वारा

मोरासारखा छाती काढून उभा रहा

जाळासारखा नजरेत नजर बांधून पहा

सांग तिला तुझ्या मिठीत 

स्वर्ग आहे सारा

शेवाळलेले शब्द आणिक 

यमकछंद करतील काय?

डांबरी सडकेवर श्रावण

इंद्रधनू बांधील काय?

उन्हाळ्यातल्या ढगासारखा हवेत रहाशील फिरत

जास्तीत जास्त बारा महिने बाई बसेल झुरत

नंतर तुला लगिनचिठ्ठी 

आल्याशिवाय राहील काय?

म्हणून म्हणतो जागा हो

जाण्यापूर्वी वेळ

प्रेम नाही अक्षरांच्या

भातुकलीचा खेळ

प्रेम म्हणजे वणवा होऊन जाळत जाणं

प्रेम म्हणजे जंगल होऊन जळत रहाणं

प्रेम कर भिल्लासारखं 

बाणावरती खोचलेलं

मातीमध्ये उगवूनसुद्धा

मेघापर्यंत पोचलेलं

शव्दांच्या या धुक्यामध्ये अडकू नकोस

बुरुजावरती झेंड्यासारखा फडकू नकोस

उधळून दे तुफान सगळं

काळजामध्ये साचलेलं

प्रेम कर भिल्लासारखं

बाणावरती खोचलेलं 

__कुसुमाग्रज 

This marathi poem | kavita by Kusumagraj

Also check

Marathi prem kavita

Marathi status on life

Speech in marathi